Pułki graniczarów/grenzers

Dzisiejszy wpis dedykuję Borsukowi - władcy zawsze polecanego przeze mnie bloga Borsuczy Warsztat, na którym stawiałem pierwsze me kroki z Jego pomocą. Wiem, że już nie będzie tak pięknie jak kiedyś

 jednak mniemam, iż Borsuk z radością przyjął moją ucieczkę zmianę barw klubowych.

Ja osobiście uroniłem po rozstaniu łezkę. Dzięki jeszcze raz, Patryk!


Khmmm.. po chwili nostalgii przejdźmy do rzeczy. Dziś graniczarzy.

Jednostki graniczarów zostały stworzone do obrony granic terytoriów zdobytych na państwie Osmanów - na obszarach obecnej Chorwacji, Słowenii i Serbii. Na rekrutację żołnierzy tych jednostek poza oczywistymi wymogami organizacji wojskowej wpływ miała także lokalna wspólnota rodowa - zadruga. Sprzyjała ona zacieśnianiu więzi ludności z krajem i stabilizacji gospodarki, ale miała negatywny wpływ na próby reform i unowocześniania oddziałów wojskowych.
W 1809 roku istniało w Armii Głównej Cesarstwa Austrii 17 pułków graniczarów (grenzregiment) o sile etatowej około 2966 żołnierzy każdy (w tym 44 artylerzystów i 240 snajperów lub scharfschützen). Pułk składał się z 2 batalionów, dodatkowo występował batalion rezerwy oraz nierzadko batalion landwery lub insurrectio (pospolitego ruszenia).
Uzbrojenie było podobne, jak w innych pułkach liniowych. W latach 1807-08 zmieniono umundurowanie graniczarów - zamiast białej kurtki i białych ledewerków zaczęto użytkować brązową kurtkę i czarne ledewerki. Te zmiany następowały sukcesywnie i płynnie - niektóre pułki w pełni nową modę przyjęły dopiero w 1814 roku. Stąd popełniłem batalion Grenzregiment nummer 7 Brod an der Sava w nowej brązowej kurtce, ale jeszcze ze starymi białymi ledewerkami.

 

 

Dwa bataliony Grenzregiment nummer 6 Varazdin-Sankt Georger (autochtonicznie: Varaždinsko-đurđevačke krajiške pješačke pukovnije br. 6) mają już całościowo nowe sorty mundurowe.

Tyle na dziś. Wpis się podobał? Mam nadzieję, że przynajmniej Borsuk będzie zadowolony