W latach 1803-14 było 26 do 33 pułków piechoty lekkiej w armii francuskiej, z numeracją od 1 do 37 (z wakatami w kolejności numeracji).
Różnice z mundurem piechoty liniowej: mankiety, wyłogi i wyłogi pół granatowe, lamówki białe, ostre wycięcia dołu wyłogów, blacha pułkowa i guziki srebrne, getry krótkie wykończone lamówką i chwostem, epolety z frędzlą u strzelca (odpowiednik liniowego fizyliera), tasak na jego wyposażeniu, co skutkowało noszeniem drugiego ledewerka.
Widać bermyce u karabinierów (odpowiednik grenadiera) i mniejsze bermyce zwane też kołpakami u woltyżerów. Woltyżerowie nosili też zwykłe czaka. U strzelców występowały kity. Ładownice były czarne lub białe, zwykle zdobne trąbką u strzelców i woltyżerów, u karabinierów granatem. Kamizelki zazwyczaj białe lub granatowe.
Zwracam uwagę na różnorodność kolorów kit, epoletów, temblaków, chwostów furażerek (wystających spod klapy ładownicy), chwostów i lamówek getrów, głownie strzeleckich i woltyżerskich. Epolety, kołnierze, kity, chwosty i temblaki karabinierskie były w zwyczajowym kolorze czerwonym, kołnierze woltyżerskie żółte.
Mon Cher- praca bardzo mi się podoba, sądzę, że są to jedne z najlepszych Twoich podstawek piechoty. Muszę natomiast z przykrością stwierdzić, że nie uwzględniłeś w riserczu kolorów tęczówek oczu. Jak to się przedstawiało procentowo w batalionach ? Jaki był wpływ koloru oczu na celność ognia ? Liczę, że następnym razem lepiej się przyłożysz :-)
OdpowiedzUsuńmalowanie tradycyjnie na strasznym poziomie. Mnie nurtuje kwestia koloru kit. Czy były one na stałe przypisane do kolejnych pułków? czy można gdzieś znaleźć informacje, że np, 14 płk lekki miał kity fioletowe? swoją droga fajnie się zmiksowały figurki z hata i zvezdy
OdpowiedzUsuńKity w piechocie lekkiej dla kompanii centralnych były zielone lub częściej zielono czerwone . Często nie było uch wcale, a stąd spotykane rysunki charakterystycznych kikutów. Dla kompanii karabinierskich - czerwone, a dla woltyżerskich żółto-zielone, żółto czerwone, żółte.
UsuńOprócz kit jednolicie żółtych przedstawiłem wszystkie z wymienionych! ;)
UsuńDany kolor kit, epoletów, temblaków, chwostów w danym pułku jest zadaniem dla poszukiwacza źródeł opisujących ówczesne mody mundurowe. Do tego należy dodać żądany rok poszukiwań. Należy też mieć świadomość, że poza wymienionymi niestandardowe bywały wypustki wyłogów, wyłogów pól, kołnierzy, kolory kordonów, kształt i opisanie blachy pułkowej, strona przymocowania kit w bermycach karabinierów, wygląd "małpiego zadka", mankiety głównie oficerskie, całe mundury saperów i doboszy, etc., etc.. Jeśli doda się do tego braki zaopatrzeniowe.... Ale można znaleźć umundurowanie niektórych pułków w niektórych latach, także uwzględniające elementy nieregulaminowe.
Tak, też uważam, że figurki lekkiej piechoty francuskiej Zvezdy i HaTa dobrze do siebie pasują i są bardzo dobre pod względem zgodności tzw. historycznej i do malowania.
W piechocie lekkiej, być może także ze względu na jej nieco bardziej elitarny czy wręcz indywidualny charakter i stosowaną przez nią taktykę panowała spora dowolność mundurowa. Nie mam
Usuńtu tylko na myśli hiszpańskiego teatru działań, ale również jednostek rozlokowanych w Niemczech i na codzień podlegających Żelaznemu Marszałkowi. Do wymienionych różnic trzeba jeszcze dodać np obfite spodnie, szable mameluckie i kołpaki oficerów. Spodnie jako element najszybciej zużywany w warunkach polowych były często wykonywane z różnego akurat dostępnego sukna,zwłaszcza te do munduru codziennego. Biorąc pod uwagę trudności zaopatrzeniowe, nierzadko były to jedyne spodnie.
Zacne malunki panie marszałku, schtrasnie zacne. Projekt Wagram się przybliża.
OdpowiedzUsuńAle czy także Pańskim staraniem, Panie Marszałku?
UsuńCesarz liczy na Pana. Póki co, trochę nadaremno...
Każdemu podług możliwości, drogi Acanie.
UsuńSplendid job - and colors - on your Light Infantry, well done!
OdpowiedzUsuńThank you very much, Phil! :)
Usuń