Portugalczycy / Wellington's Portuguese soldiers

Przerywnik się wydłuża. Dziś żołnierze Królestwa Portugalii, sił sojuszniczych Wielkiej Brytanii na półwyspie iberyjskim.

 

Piechota liniowa nosiła niebieskie kurtki, niebieskie spodnie i czaka typu "barentina", zamieniane około roku 1810 na późniejsze czaka, z centralnie usytuowana kitą i brakiem kordonów. Poszczególne pułki różniły się między sobą kolorem kołnierzy, mankietów i wypustek. Kordony czak były mieszanką kolorystyki pułkowej mankietów i lamówek. Kompanie grenadierskie posiadały frędzle na oryginalnych naramiennikach w kolorze niebieskim mieszanym z kolorem lamówek. Kolorem kompanii lekkich był zielony; odwzorowany także na kicie, która dla grenadierów i fizylierów była biała. Tabela przedstawia różnice w kolorystyce pułków liniowych:

Piechota lekka zwana była cazadores (caçadores, łowcy). 

 

Nosili brązowe kurtki z żółtymi poziomymi galonami (brandenburami?), a od ok. 1811 r. z czarnym szamerunkiem. Ok. roku 1810 nastąpiła wymiana barentiny na czako podobne do stożkowego. Wypada zauważyć, że armia brytyjska zaczęła przechodzić dwa lata później przemianę nakryć głowy akurat w przeciwnym kierunku - czako belgijskie jest wprost wzorowane na barentinie. Żołnierze wyborczy, zwani tiradores nosili czarne kity. Każdy batalion cazadores posiadał swoje barwy wyróżniające na kołnierzach i mankietach.

Spodnie piechoty liniowej i lekkiej mogły być białe - w zależności od dostępności materiałów.

Przedstawiam także batalion Lojalnego Legionu Luzytańskiego - jednostki formowanej z Portugalczyków, którzy wyemigrowali na wyspy brytyjskie. Około roku 1811 Legion został przekształcony w 3 nowe bataliony piechoty lekkiej.

Oto całość piechoty portugalskiej:

 

 

Od 1806 roku na kawaleria portugalska prezentowała na sobie ciemnoniebieskie kurtki z pojedynczym rzędem guzików z kolorami kołnierzy i mankietów zaleznymi od poszczególnych pułków, jak przedstawiono poniższej w tabeli.

 

 Dragoni portugalscy nosili kaski przypominające nieco tarletony, z czerwoną kitą na lewej stronie. Od ok. 1811 zaczęli zamieniać je na czaka podobne do przywdziewanych przez lekkich dragonów brytyjskich. Spodnie były białe, szare lub niebieskie. Przypasywali czarne szabeltasy z mosiężną płytą - monogramem Portugalii. Pasy były białe.

 

 

 

Portugalska artyleria polowa i przybrzeżna została zorganizowana w 4 pułki, każdy składający się z m.in. saperów, pontonierów i bombardierów oraz kompanie artylerii. Te ostatnie zostały wyposażone głównie w 3- i 6- funtowe armaty, zorganizowane w baterie 12-działowe. Łoża malowano na szaro, podobnie do Brytyjczyków. Oprócz pewnego ograniczonego eksperymentowania w na początku 1800 roku, portugalska artyleria konna nie występowała.

Artylerzyści nosili granatowe, jednorzędowe kurtki z mosiężnymi guzikami. Kolor kołnierzy i mankiety zależny był od pułku. Wyłogi pół, lamówki i wypustki naramienników, kołnierzy i mankietów były czerwone. Pasy białe. Spodnie mogły być białe lub granatowe. Barentina z czarną kitą i czerwonymi kordonami. Przejście do czaka stożkowego circa 1810.

 

  

  

 

We wpisie wykorzystane zostały zestawy:
- piechota: Emhar Set 7217 Portuguese Infantry and Cazadores
- kawaleria: konie z Esci Set 230 British Light Dragoons, kawalerzyści z Revell Set 02578 British Life Guards i HaT Set 8031 Austrian Chevauxleger w kaskach z Esci Set 233 British Artillery
- artyleria:  LW Set 2004 Portugal Artillery