Francuska piechota lekka / French light infantry 1809

Francuska lekka piechota w latach 1807-1812 była formacją wyróżniającą się na tle piechoty doby Empire'u. Lekka piechota ogólnie mówiąc była sprawniejsza od liniowej, tak w manewrowaniu, jak i umiejętnościach strzeleckich. Lepiej nadawała się do zadań trudniejszych, ze względu np. na ukształtowanie terenu. Lekka piechota francuska była bardzo ceniona także przez przeciwników: Prusaków, Austriaków, a nawet Brytyjczyków.

W latach 1803-14 było 26 do 33 pułków piechoty lekkiej w armii francuskiej, z numeracją od 1 do 37 (z wakatami w kolejności numeracji).

Różnice z mundurem piechoty liniowej: mankiety, wyłogi i wyłogi pół granatowe, lamówki białe, ostre wycięcia dołu wyłogów, blacha pułkowa i guziki srebrne, getry krótkie wykończone lamówką i chwostem, epolety z frędzlą u strzelca (odpowiednik liniowego fizyliera), tasak na jego wyposażeniu, co skutkowało noszeniem drugiego ledewerka.
Widać bermyce u karabinierów (odpowiednik grenadiera) i mniejsze bermyce zwane też kołpakami u woltyżerów. Woltyżerowie nosili też zwykłe czaka. U strzelców występowały kity. Ładownice były czarne lub białe, zwykle zdobne trąbką u strzelców i woltyżerów, u karabinierów granatem. Kamizelki zazwyczaj białe lub granatowe.
Zwracam uwagę na różnorodność kolorów kit, epoletów, temblaków, chwostów furażerek (wystających spod klapy ładownicy), chwostów i lamówek getrów, głownie strzeleckich i woltyżerskich. Epolety, kołnierze, kity, chwosty i temblaki karabinierskie były w zwyczajowym kolorze czerwonym, kołnierze woltyżerskie żółte.